KARAKAYA-DEĞİRMENDERE-ŞEYHLER ARASININ MİYOSEN ÖNCESİ JEOLOJİK EVRİMİ (SİLİFKE BATISI: GÜNEY TÜRKİYE)

Öz

Orta Toros silsilesi içerisinde yer alan Silifke’nin batısında, otokton Geyikdağı ile allokton Bozkır ve Aladağ
birlikleri yüzeylemektedir. Bu tektonik dilimlerden her biri, çok farklı paleocoğrafik ortamları karakterize eden
stratigrafik istifleri kapsamaktadır. Bölge Geç Kambriyen-Ordovisiyen sürecinde, graptolitli pelitik sedimentleri de
içeren denizel kırıntılıların çökeldiği bir havza konumundadır. Devoniyen başlarında, olası geç Pan-Afrikan
orojenez sistemiyle kıvrımlanarak yükselen bölgede, denizel bir transgresyonun ardından, Geç Devoniyen-
Karbonifer aralığında bol fosilli, karbonat ara katkılı kırıntılı birimlerin çökeldiği sığ denizel ortam şartları
egemendir. Permiyen’de resifal, lagüner sığ karbonat şelfi durumunu koruyan yörede Triyas kayaları gözlenmez.
Erken Kimmeriyen orojenik fazı ile tekrar kıvrımlanıp yükselen bölge, Liyas-Dogger’de karasal-yarı karasal kırıntılı
çökellerle, Malm-Erken Kretase’de ise sığ ve duraylı şelf karbonatları ile temsil olunur. Geç Kretase’de
duraysızlaşmaya başlayan sözkonusu karbonat platformunda, Senoniyen’de killi karbonat, kırıntılı
ardalanmasından oluşan pelajik ritmik serilerin gelişimi izlenir. Geç Senoniyen-Erken Paleosen sürecinde, dalma-batma zonunda oluşan ofiyolitli melanj topluluğu (Bozkır Birliği), kuzeyden güneye doğru devinerek göreceli
otokton kuşak (Geyikdağı Birliği) üzerine bindirir. Eosen-Oligosen birimleri inceleme alanında görülmez. Bu süreç
bölgede kıvrılma-yükselme-naplaşma-aşınım dönemidir. Geç Eosen-Oligosen geçişinde de üst allokton (Aladağ
Birliği), kuzeyden güneye doğru hareket ederek otokton ve alt allokton dilimler üzerine bindirir. Paroksizma
safhasının Miyosen’den önce sonlanmasının ardı sıra, bölge aşınıp düzleşerek, Burdigaliyen ortalarında yeniden
denizel sedimantasyon havzasına dönüşmüştür.